Wij, meer dan 500 vertegenwoordigers uit meer dan 80 landen, van organisaties van boeren, traditionele vissers, inheemse volkeren, landlozen, rurale arbeiders, migranten, nomadische veetelers, bosbewoners, vrouwen, jongeren, consumenten, milieu- en stadsbewegingen, wij zijn bijeengekomen in het dorp Nyéléni in Sélingue (Mali) om de wereldwijde beweging voor voedselsoevereiniteit te versterken.

We hebben ons steentje bijgedragen, wonend in huizen die met de hand werden gebouwd, met respect voor de plaatselijke tradities en terwijl we voedsel eten dat geproduceerd en klaargemaakt werd door de gemeenschap van Sélingue. We hebben ons gezamenlijk initiatief Nyéléni genoemd, als eerbetoon aan een legendarische boerin uit Mali die ons heeft geïnspireerd, een vrouw die op een opmerkelijke manier haar gronden heeft bewerkt en haar familie heeft gevoed.
De meesten onder ons zijn voedselproducenten. Wij zijn klaar, in staat en welwillend om alle volkeren wereldwijd te voeden. Ons gemeenschappelijk patrimonium als voedselproducenten is cruciaal voor de toekomst van de mensheid. Dat geldt in het bijzonder voor de vrouwen en inheemse volkeren, die historisch gezien de kennis over voedsel en landbouw dragen, en die ondergewaardeerd zijn. Dat patrimonium en onze capaciteiten om gezond kwaliteitsvoedsel in overvloed te produceren, worden bedreigd en ondermijnd door het neoliberalisme en het wereldwijde kapitalisme. Voedselsoevereiniteit geeft ons de hoop en de mogelijkheid om onze kennis en productiecapaciteit te beschermen, te heroveren en uit te bouwen.
Voedselsoevereiniteit is het recht van volkeren op een gezonde en cultureel aanvaarde voeding, geproduceerd op duurzame wijze en met respect voor het milieu. Het omvat ook recht van volkeren om hun eigen voedings- en landbouwsystemen te bepalen. Het plaatst de producenten, verdelers en consumenten van het voedsel in het hart van de voedselsystemen en van het voedselbeleid, in plaats van de eisen van de markt en van de bedrijven. Het verdedigt de belangen van en waarborgt de betrokkenheid van de volgende generatie. Het staat voor een strategie om zich te verzetten tegen het huidig handels- en voedselsysteem gedreven door de belangen van grote bedrijven, dit systeem moet vervangen worden. Het bevat richtlijnen voor systemen van voedsel, landbouw, visserij en veeteelt bepaald door lokale producenten.

Voedselsoevereiniteit geeft voorrang aan de lokale en nationale economieën en markten. Het geeft de prioriteit aan de familiale boerenlandbouw, tradtionele visvangst, veeteelt door herders, net zoals aan een productie, verdeling en verbruik van voedsel gebaseerd op duurzaamheid op ecologisch, sociaal en economisch vlak.
Voedselsoevereiniteit promoot een transparante handel die een correct inkomen garandeert voor iedereen en promoot het recht van consumenten om hun voedsel te controleren. Het zorgt ervoor dat de rechten om grond, gebieden, water, zaden, vee en biodiversiteit te gebruiken en te beheren in handen zijn van zij die voedsel produceren. Voedselsoevereiniteit impliceert nieuwe sociale relaties, zonder verdrukking en zonder ongelijkheden tussen mannen en vrouwen, tussen volkeren, tussen sociale klassen en tussen generaties.
In Nyéléni konden we het collectief begrip over voedselsoevereiniteit tijdens debatten en uitwisselingen vergroten, en leerden we over de realiteit van de strijd van onze bewegingen om hun autonomie te bewaren en om hun macht te heroveren. We begrijpen nu beter de instrumenten die we nodig hebben om onze beweging te versterken en om onze gemeenschappelijke visie uit te bouwen.

Waarvoor strijden we?
Voor een wereld waarin…

• alle volkeren, naties en staten hun eigen voedselbeleid en eigen voedselproductiesystemen mogen bepalen, waarbij iedereen een kwaliteitsvolle voeding gegarandeerd wordt, geschikt, betaalbaar, gezond en met respect voor de cultuur;

• de rol en de rechten van vrouwen in de voedselproductie en de vertegenwoordiging van vrouwen in alle beleidsorganen erkend en gerespecteerd wordt;

• alle volkeren van alle landen waardig kunnen leven, een waardig loon krijgen voor hun arbeid en de mogelijkheid hebben om in hun thuisgebied te blijven;

• voedselsoevereiniteit een fundamenteel mensenrecht is, erkend en in de praktijk gebracht door de gemeenschappen, de volkeren, de staten en de internationale organen;

• we rurale gebieden, de visbestanden, het landschap en de voedseltradities kunnen beschermen en herstellen, gebaseerd op een duurzaam beleid van land, grond, water, zeen, zaden, vee en de biodiversiteit;

• we de diversiteit aan traditionele kennis, voedsel, talen en culturen erkennen, naar waarde schatten en respecteren, net zoals de manier waarop we ons organiseren en ons uiten;

• een ware en integrale landbouwhervorming bestaat die de volledige rechten van landbouwers op land erkent, die de gebieden van inheemse volkeren verdedigt en herstelt, die de vissersgemeenschappen toegang en controle over hun visgebieden en ecosystemen verzekert, die de toegang en de controle over weiden en migratieroutes in acht neemt, die waardig werk met een correct loon en arbeidsrechten voor iedereen garandeert, net zoals een toekomst voor de plattelandsjeugd;

• de landbouwhervorming de onderlinge afhankelijkheid van producenten en consumenten nieuw leven inblaast, het overleven van gemeenschappen verzekert net zoals economische en sociale rechtvaardigheid, het voortbestaan van het milieu, het respect voor plaatselijke autonomie en beheer met gelijke rechten voor mannen en vrouwen;

• het recht op een leefgebied en op het zelfbeslissingsrecht van volkeren gegarandeerd is;

• we vreedzaam en rechtvaardig land en leefgebieden delen tussen de volkeren, of we nu landbouwers, inheemse volkeren, traditionele vissers, herders of iets anders zijn;

• voedselsoevereiniteit in geval van natuurlijke en menselijk veroorzaakte rampen en conflictsituaties een soort ‘verzekering’ kan zijn die de heropbouwinitiatieven versterkt en de negatieve gevolgen kan verminderen;

• we onthouden dat een getroffen bevolking niet hulpeloos is en waar de betrokkenheid van lokale organisaties in de hulpverlening centraal moet staan bij de heropbouw;

• het recht van volkeren om te beslissen over hun materiële, natuurlijke en spirituele patrimonium verdedigd wordt;

• alle volkeren het recht hebben om hun gebieden te verdedigen tegen activiteiten van transnationale bedrijven.

Waartegen strijden we?

Tegen…

• het imperialisme, neoliberalisme, neokolonialisme en het patriarchaat, net zoals tegen alle systemen die het leven, de natuurlijke rijkdommen en de ecosystemen verarmen, maar ook tegen de verdedigers daarvan, zoals de internationale financiële instellingen, de Wereldhandelsorganisatie, de vrijhandelsakkoorden, transnationale bedrijven en overheden die vijandig staan tegenover hun bevolking;

• de voedseldumping aan een lagere prijs dan de productiekost in de wereldeconomie; La domination de nos systèmes alimentaires et agricoles par les multinationales qui font prévaloir les profits sur les peuples, la santé et l’environnement.

• de dominantie over onze voedsel- en landbouwsystemen door de multinationals die winst boven de mensen, de gezondheid en het milieu plaatsen;

• technologieën en praktijken die onze toekomstige voedselproductiecapaciteiten ondermijnen, het milieu schaden en onze gezondheid in gevaar brengen. Daaronder vallen genetisch gemanipuleerde planten en dieren, terminatortechnologie, industriële aquacultuur en vernietigende visserijpraktijken, de ‘witte revolutie’ van de melkindustrie, de ‘oude’ en de ‘nieuwe’ Groene Revoluties en de ‘groene woestijnen’ van de industriële monocultuur voor biobrandstoffen en andere plantages;

• de privatisering en het tot koopwaar maken van voedsel, van de publieke basisdiensten, van kennis, van grond, van water, van zaden, van vee en van ons cultureel patrimonium;

• de ontwikkelingsmodellen en –projecten en de extractieindustrie die volkeren verdrijven en het milieu en ons natuurlijk patrimonium vernietigen;

• oorlogen, conflicten, bezettingen, economische blokkades, hongersnoden, verplichte verhuizingen van volkeren en de confiscatie van hun gronden, net zoals alle krachten en overheden die dat veroorzaken en ondersteunen, de reconstructieprogramma’s na conflicten of natuurlijke rampen die ons milieu en ons vermogen vernielen;

• de criminalisering van allen die vechten om onze rechten te beschermen en te verdedigen;

• de voedselhulp die een vorm van dumping is, die GGO’s in ons milieu en in de plaatselijke voedselketen introduceert en die nieuwe vormen van kolonialisme creëert;

• de internationalisering en globalisering van paternalistische en patriarchale waarden die vrouwen, landbouwgemeenschappen, autochtonen, herders en vissers marginaliseren;

Wat kunnen en zullen we doen?

Net zoals we hier met de lokale gemeenschap van Sélingue een ontmoetingsplaats in Nyéléni gebouwd hebben, engageren we ons om onze collectieve beweging voor voedselsoevereiniteit uit te bouwen. Dit zal gebeuren via allianties, via het ondersteunen van elkaars strijd en via het aanbieden van solidariteit, kracht en creativiteit aan volkeren over heel de wereld die strijden voor voedselsoevereiniteit. Elke strijd voor voedselsoevereiniteit, om het even waar te wereld, is onze strijd,
We hebben een aantal gemeenschappelijke acties bepaald om onze visie op voedselsoevereiniteit te delen met alle volkeren ter wereld, acties die opgenomen zullen worden in ons synthesedocument. We zullen die acties in onze thuisbasis uitvoeren, binnen onze bewegingen en in solidariteit samen met andere bewegingen. We zullen onze visie en het actieplan voor voedselsoevereiniteit delen met zij die hier niet bij ons in Nyéléni kunnen zijn, zodat de geest van Nyéléni zich over de hele wereld verspreidt en krachtig genoeg wordt om van voedselsoevereinitiet een realiteit te maken voor alle volkeren ter wereld.

Als afsluiting willen we onze onvoorwaardelijke en standvastige steun betuigen aan de boerenbewegingen van Mali en van ROPPA, aan hun eis om voedselsoevereiniteit een realiteit te maken in Mali en bij uitbreiding in heel Afrika.

De tijd van voedselsoevereiniteit is aangebroken!